Op dit moment is het onder Duitse vlag varende reddingsschip SEA-EYE 4 op weg naar de Italiaanse havenstad Pozzallo. Aan boord zijn meer dan vierhonderd vluchtelingen die bij zes verschillende gelegenheden in de Middellandse Zee uit gammele bootjes werden geplukt. Bij de geredden waren bijna 150 kinderen. De bemanning verleent alle geredde personen meteen medische bijstand, waarna ze hen naar een Europese haven brengt.
De SEA-EYE 4 is het vierde schip van de in 2015 gestichte gelijknamige Duitse organisatie, die fors wordt gefinancierd door de bisdommen München-Freising, Paderborn en Trier. Ook de Duitse protestanten sponsoren. Het aartsbisdom Paderborn maakt het bovendien mogelijk dat het reddingsschip Alan Kurdi, zo genoemd naar de Syrisch-Koerdische kleuter wiens lijkje in 2015 aanspoelde op een Grieks eiland, dat vorig jaar door de Italiaanse regering aan de ketting werd gelegd, in de vaart kan blijven.
De reddingsacties zijn niet onbesproken en worden actief tegengewerkt. Toen de SEA-EYE 4 onlangs reageerde op een noodoproep, bleek de sloep leeg. De Libische kustwacht had, onder impuls van het Europees grens- en kustwachtagentschap Frontex, de overwegend Afrikaanse migranten wellicht teruggedreven en opgesloten in een detentiekamp. „De Europese Unie wil die mensen liever in Libië of dood dan verantwoordelijkheid voor hen te nemen”, stelde Gorden Isler van SEA-EYE boud.
De Duitse missiebisschop Michaël Wüstenberg was enkele dagen aan boord van de SEA-EYE 4. „Toen ik aan dek over het water tuurde, dacht ik veel na over de katholieke sociale leer”, verklaarde hij achteraf. „Ik weet niet hoe stevig die leer, volgens welke alle goederen van de wereld bedoeld zijn voor iedereen, is verankerd in de geest van de gelovigen. Ik zie in Europa vooral tekorten als het gaat om het opnemen van vluchtelingen.”
Bron: Kerknet
