De Nederlander Pieter Wispelwey vertelt in een aangrijpend interview hoe hij omgaat met de dood van zijn zoon Dorian, precies een jaar geleden.
Hij reist de wereld rond als virtuoos cellist, nam de fameuze cellosuites van J.S. Bach al drié keer op, maar vorig jaar werd het plots stil rond de Nederlandse cellist Pieter Wispelwey (60). Zijn 16-jarige zoon Dorian, die een carrière als zanger beoogde, stierf in een verkeersongeluk. De cd met muziek van Schubert die zijn 60ste verjaardag had moeten markeren, werd een ode aan zijn gestorven zoon: ‘Wat viel er na zijn dood nog te vieren? Daarom is dit voor hem. Het voelt alsof elke noot vanaf nu alleen maar voor Dorian kan zijn.’
In een aangrijpend interview met NRC (‘Een kind verliezen is duizendvoudig liefdesverdriet’) praat Wispelwey uitgebreid over een jaar vol rouw, maar ook muziek. In een tekst bij de Schubert-cd beschrijft Wispelwey als enige weg vooruit ‘het toelaten van de opbouwende en helende kracht van muziek’. ‘Enkele weken na zijn dood speelde ik voor het eerst weer. Het Tweede Strijkkwartet van Arensky, geschreven ter nagedachtenis aan de pas gestorven Tsjaikovski. Daar moet je dan niet over nadenken. Heen en terug in de auto moest ik huilen.’
Muziek helpt, ervoer Wispelwey, maar steun kwam vooral van mensen. ‘In de eerste week kregen we een brief van schrijver Anna Enquist, die haar dochter bij een verkeersongeluk verloor. Er bestaat geen troost, hield ze ons voor, maar het zijn je vrienden die je overeind houden. Precies zo hebben we het ervaren.’
Luister hier naar de cellosonate no. 5 van Schubert
Bron: Kerknet
